Aan de noordkant van de grote brug over de rivier waarnaar de stad genoemd is, begint de markt van Duong Dong. Wij mochten onze scooter bij een cafeetje parkeren en hoefden er achteraf niet eens voor te betalen. Ik heb dit een van de leukste markten in Vietnam gevonden: bijzonder levendig, kleurrijk, authentiek. Wij hebben er enkele, maar niet veel toeristen gezien. Een bruggetje over een zijriviertje: boven het water lag de inktvis te drogen, in het water dreven bergen afval. We zouden er nooit aan wennen. Bij het café had ik een rat zien wegschieten. Markten zijn zo fotogeniek en de mensen waren aardig, vonden het meestal leuk als we foto's namen. Een uitgebreide beeldimpressie die weinig woorden nodig heeft:
De markt is geen verkeersluwe zone zoals bij ons. Brommers zijn ook een noodzakelijk vervoersmiddel voor de kooplui zelf.
Vietnam kent geen Partij voor de Dieren.
Natuurlijk vind je hier ook het product van de grote peperplantages op Phu Quoc. Zoals een van onze gidsen zei: in het zuiden is het eten spicy, in het midden iets zoetig en in het noorden wordt meer zout gebruikt.
De markt gaat nog een stukje verder onder de grote brug over de Song Duong Dong. Met onze scooter zouden we over de markt hiernaar toe terugkeren om over de brug naar de haven aan de overkant te gaan.
De groene stengels lijken wel wat op de Euphorbia, die we in het noorden vaak als heggen in tuinen zagen. Euphorbia ken ik alleen als een giftige plant. Dit is een ander soort plant, vertelde ons gids in noord Vietnam. Maar welke? Geen idee.
Mobiele handel
De vissen liggen op apengapen, de kikkers kunnen de dans niet ontspringen. Wie last heeft van Westerse fijngevoeligheden moet niet in Azié zijn.
Terug bij het begin van de markt, vlakbij het café, ging juist de school uit. Kinderen gingen zelf op de fiets (vaak samen op één fiets) naar huis of werden opgehaald door een van de ouders of grootouders.Het was een drukte van belang.
Rob stond dat alles eens op zijn gemak te bekijken met een nuoc mia in de hand, toen een jongetje hem op de arm tikte. Dat deed het kind niet om iets voor zichzelf te vragen, maar gewoon omdat hij nieuwsgierig was. We zouden nog wel vaker meemaken dat kinderen nieuwsgierig naar ons waren en ons wilden aanraken of heel enthousiast werden als we vroegen of we een foto van hen mochten maken.
Nog even verder kijken in Duong Dong: de haven >
Geen opmerkingen:
Een reactie posten