Koning Gia Long heeft in 1804 opdracht voor de bouw van de Citadel gegeven. Zijn opvolger Minh Mang en latere vorsten hebben verder gebouwd. De koningsstad is gebouwd naar Chinees voorbeeld en bestaat uit drie delen. De bouw van de Citadel is begonnen met een aarden wal, die niet zo heel veel later werd vervangen door deze dikke muur met 24 bastions en een brede slotgracht. Daarbinnen werden muren opgetrokken rond de Koningsstad (Hoang Thanh). In het centrum werd de eveneens ommuurde Purperen Verboden Stad opgericht.
Wij staken de slotgracht over en kwamen via de eerste poort op een groot plein waar geheel rechts de Vlaggentoren staat. Links en rechts van de toegangsweg staan de Heilige Kanonnen van Gia Long: negen bronzen, symbolische kanonnen. 9 is het getal van de koningen, 7 van de goden. De vier kanonnen staan voor de vier jaargetijden, de 5 symboliseren de elementen: aarde, water, lucht, vuur en metaal. Oorspronkelijk stonden de kanonnen naast de Middagpoort, waar wij nu naar toe liepen.
Ngo Mon Gate is een imposante toegangspoort in massieve, dikke, hoekige muren. Er bovenop staat het Paviljoen van de vijf Feniksen. De onderste galerij is open en diende als verblijf en platform voor de keizer en de mandarijnen bij parades en bepaalde ceremonies. Alle dames, van de koningin-moeder tot de concubines, waren op de gesloten bovenetage aangewezen. Het laatste koninklijke optreden vond hier op 30 augustus 1945 plaats toen Bao Dai aftrad als koning en de regering overdroeg aan het revolutionaire regime van Ho Chi Minh.Ngo Moon Gate heeft vijf poorten. De middelste is alleen voor de keizer en dus gesloten. De twee flankerende poorten geven nu toegang aan de toeristen, maar waren vroeger bestemd voor mandarijnen en hovelingen, terwijl de beide zij-ingangen voor de soldaten en het materieel waren.
Wij betraden de Citadel.
Hoang Thanh, de koninklijke stad, is gebouwd in 1804 maar voltooid in 1833 tijdens de regeerperiode van Minh Mang.
Het aardige van een bezoek aan zowel de graftombe van Minh Mang als aan de Citadel is, dat je overeenkomsten ziet en bepaalde elementen herkent. Zoals de fraaie toegangspoorten bij de brug over de vijvers en het beeld van de hondleeuw.
De brug (Trung Dao - Central Path) over de vijvers komt uit op het Plein van de Grote Ontvangst. Hier vonden plechtigheden plaats ter ere van de verjaardag van de koning of TET e.d. Mandarijnen, zowel civiel als militair, en soldaten stonden dan op het plein opgesteld, keurig op volgorde van rang. Hoe hoger de rang, hoe hoger op het plein je mocht plaatsnemen. Aardig detail is dat er aan de zijkanten van het plein kleine stèles staan om een correcte opstelling een beetje op weg te helpen. Het plein geeft uit op de Hal van de Opperste Harmonie (Dien Tai Hoa), waar de koning zetelde tijdens de belangrijkste ceremonies, staatsbezoeken en besprekingen.
Het plein achter de Hal van Opperste Harmonie wordt omgeven door de Hallen van de Mandarijnen (Tu Vu en Huu Vu) waar de hoge mandarijnen administratie konden verrichten en zich konden voorbereiden op ceremonies. Twee prachtige bronzen vaten (gegoten in 1606 en 1662) sieren het plein. Ik vond het paviljoen met de blauwe muren en fraaie vensters ook bijzonder mooi.
De Grote Gouden Poort die ooit toegang gaf tot de Purperen Verboden Stad is in 1947 verwoest. De gevechten tijdens het TET offensief en de Amerikaanse bombardementen hebben bijna alle gebouwen van de Purperen Verboden stad met de grond gelijk gemaakt. Als verwachtingsvol bezoeker kan de kale grasvlakte een teleurstelling zijn, maar gelukkig is er toch nog veel moois over en wordt er gewerkt aan wederopbouw en restauratie.
Het miezerde nog steeds en dus was het goed toeven in de gaanderijen die het centrum van de verboden stad flankeren.
De gaanderij aan de overzijde van het veld hebben wij niet bezocht, evenmin als de meeste van de andere gebouwen aan de westkant van de Citadel. Ik heb achteraf het gevoel dat we daaraan wel iets gemist hebben. Op dit moment liepen we door de openstaande deuren van de oostelijke galerij de daar gelegen gebouwen en tuinen.
Ik weet het niet zeker, maar volgens mij was dit het theater, dat volop in restauratie was.
Even omkijken naar de galerij.
Een gebouw dat alle gevechten en bombardementen heeft overleefd is het Leespaviljoen (Thai Binh Lau). Gelukkig maar; het Leespaviljoen staat in de annalen op internet niet zo in de belangstelling, maar ik vond het een juweeltje; vooral de geglazuurde mosaïekversieringen van dak- en nokranden zijn heel verfijnd. Het paviljoen is gebouwd door vorst Thieu Tri tussen 1841 en 1847 (en in latere jaren tweemaal gerestaureerd) en was alleen voor hem bedoeld, zodat hij zich in alle rust kon terugtrekken om te lezen. De mooie tuinen en vijvers rondom droegen zeker aan die rust bij.
Ik vertaal mijn enthousiasme voor dit prachtige pand in een flinke hoeveelheid (detail)foto's.
Alle dierensymbolen zijn in deze gevel terug te vinden: de vogel feniks, de draak, de schildpad, de griffioen etc.
De tuinen en vijvers aan de noordkant van het complex, mooi en rustig.
 |
| aan de overzijde het Leespaviljoen |
De laatste koning was Bao Dai. Hij had in Frankrijk gestudeerd en westerse invloeden zijn terug te vinden in bijvoorbeeld dit huis en de aanleg van golfbanen.
Wat ik vooral tijdens deze excursie heb gemist was een plattegrond in de hand en meer systematische toelichting. Onze gids heeft hier en daar wel dingen toegelicht, maar erg actief was hij daarin niet.Omdat we ons helemaal door hem hebben laten leiden, hebben we daardoor niet alleen onderdelen van de Citadel gemist, maar ook de structuur van het geheel en het verband.
Ik zou dan ook iedereen willen aanraden om van tevoren goed in te lezen, het is het zeker waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten