Van Hué vlogen we naar Hanoi, waar we rond de klok van 12 aankwamen. Na een snelle kennismaking met onze nieuwe gids P. en de chauffeur reden we over de Nhat Tan brug naar Hanoi city. Aan de overzijde van de drukke verkeersader die de binnenstad in voerde, werd de weg begrensd door een mooie mozaïekmuur. Op onze terugtocht naar het vliegveld - aan het einde van onze reis - kon ik beter foto's nemen en in dat blogbericht zal ik erop terugkomen.
Aan onze kant van de weg vielen de felgekleurde vlaggen op en we leerden dat die bij een bepaalde tempel horen. Ons hotel bevond zich in een betrekkelijk rustige winkelstraat in het oude centrum. Vanuit onze kamer op de bovenste etage aan de achterzijde hadden we een aardig uitzicht op de huizen beneden ons en links zagen we de torens van de St. Josefskathedraal.
Er restte ons nog een hele middag om Hanoi te verkennen. Het was heel verleidelijk om meteen de oude wijk in te lopen, maar omdat we dat morgen met de gids zouden doen, besloten we nu met een ommetje langs de kathedraal via het Hoan Kiemmeer naar de Franse wijk te lopen. Nadat de Fransen in 1882 de stad hadden veroverd, bouwden ze ten zuiden en westen van het Hoan Kiemmeer een heel nieuw stadsdeel. Dat ging wel ten koste van de bestaande bebouwing. Ook voor de St. Josefskathedraal (aan de noordoostkant van het meer) moest plaats gemaakt worden: een van de belangrijkste boeddhistische gebouwen moest wijken voor de zetel van de aartsbisschop van Hanoi.
Enkele tegenwoordige boeddhistische tempels, die we op onze wandeling tegenkwamen, zijn veel bescheidener van aard dan het katholieke godshuis.
Het Schildpaddenpaviljoen oogt bijna nietig in het Hoan Kiem meer, niet in het minst door de tegenwoordig hoge bebouwing rondom.
Hoan Kiemmeer betekent het Meer van het teruggegeven zwaard. De naam komt voort uit de legende van het magische zwaard en de gouden schildpad Kim Qui. Generaal Le Loi, die in de 15e eeuw een verbeten strijd voerde tegen de Chinese bezetters, kreeg van een visser (of van de schildpad zelf) een zwaard, waarmee hij de Mingbezetters heeft weten te overwinnen. Hij riep zichzelf toen uit tot keizer Ly Thai To. Toen hij in een boot over het meer voer om de overwinning te vieren, dook plotseling een reuzenschildpad uit het water op en rukte het zwaard uit zijn handen. De keizer trok de conclusie dat het zwaard naar zijn oorspronkelijke plaats was teruggekeerd en gaf het meer zijn naam.
Dit verhaal maakt deel uit van de voorstelling in de waterpoppentheaters. Zelf zouden wij de volgende avond een voorstelling bijwonen in het theater aan de noordzijde, dat wij zojuist hadden gepasseerd.
Wij werden verrast door het mooie park met zijn wandelpaden, de rust en ontspannen sfeer die daar heerste. Wij liepen nu aan de westkant van het meer en langs de weg manifesteerde zich al de architectuur in de gele kleuren die de Franse koloniale bouwstijl typeert. De zachtgele en groene kleuren passen hier mooi en dragen bij aan de vriendelijke sfeer.
Onze weg kwam uit op Trang Tien, een brede straat met chique winkels, boutiques, café's en restaurants, galeries, grote boekhandels en het in het oog springende Trang Tien Plaza op de hoek van de straat.
We bereikten het plein met de Opera. Het is gebouwd in de jaren 1901-1911 in beaux-artsstijl naar voorbeeld van het Parijse operagebouw Palais Garnier. Na de capitulatie van Japan in WOII riep de Viet Minh van het balkon van de Opera de Augustusrevolutie uit en verruilde de Franse driekleur voor de rode vlag met de gouden ster. Begin deze eeuw is het gebouw grondig gerenoveerd en tegenwoordig is de officiële naam Stadsschouwburg (Nha Hat Lon).
Dit is de wijk van statige gebouwen en oude chique, waar o.a. verschillende ambassades gevestigd zijn. Van hier liepen we via Ly Thai To weer noordwaarts.
Een aardig park met een grote fontein: natuurlijk waren hier verschillende bruidsparen te vinden voor hun fotoreportages. Bij afwezigheid van een fotocrew en allerlei apparatuur zal dit het bruidspaar zelf zijn, dat alles in eigen hand houdt. Heel lief vond ik hen en ook heel eigentijds met het korte witte (!) jurkje.
Luxe wijk of niet, ook op deze wijze is een rustpauze mogelijk.
Gasten van de regering wordt iets meer comfort geboden in het government guesthouse met een mooie art nouveau entree.
En het Sofitel Legend Metropole zal ook vast heel comfortabel zijn!
 |
| gebouwen (voor en de toren) van de Vietcom Bank |
De namiddagzon kleurde iedereen en alles warm. In het park passeerden en verpoosden vele mensen en toch was het een oase van rust in de drukte van de stad. Mensen, van jong tot oud, rusten en relaxen hier, flaneren en poseren, ontmoeten en groeten, wisselen de laatste nieuwtjes uit of staren rustig voor zich heen. En niet alleen mensen..... een kwak was op jacht en ik zag hem een visje vangen!
Bij de ingang van de Ngoc Son tempel stond een mevrouw nepgeld te verbranden. Dit ritueel is bedoeld als offer aan de goden voor overleden familieleden.
Een cateraar op weg van of naar een feestje reed voorbij het naast gelegen Ly Thai Topark. Het 9 meter hoge standbeeld van de stichter van de stad trekt vele bewonderaars die hem respect komen betuigen, een wierookstokje branden of graag met hem op de foto gaan.
Terug naar de overkant liepen we verder naar het noorden van het meer en genoten nog even van de relaxte sfeer voordat we de stadsdrukte weer indoken.
Niet ver van ons hotel hebben we in een cafeetje op de hoek van een kruispunt genoten van een koel biertje en het straatgebeuren voor onze neus. Vandaag is me wel vaker opgevallen dat veel volwassenen (lang niet alle) wel een mondkapje dragen op de motorbike maar dat dit bij kinderen veelal ontbreekt. Aan de overkant vond het hele gezinsleven plaats op straat en werd zelfs de baby op uitlaat(gas)hoogte gevoed. Hoe gezond kan dat zijn?!
De diversiteit aan eetgelegenheden in Hanoi is groot en er is voor iedere portemonnaie en voor iedere smaak keuze te over. Wij kozen voor vanavond voor een wat luxer restaurant dat we eerder deze middag in de buurt van ons hotel hadden gezien: Madame Hien. Een mooie koloniale villa, een sfeervol terras en heerlijke bereidingen uit de traditioneel Vietnamese keuken vormden de perfecte afsluiting van onze eerste kennismaking met Hanoi.
Het is een dag geworden met als enig vooropgezet plan de wandeling bij het Hoan Kiemmeer naar de Franse wijk, maar verder zonder toeristische gids of lijst van bezienswaardigheden in de hand. Wij hebben vooral sfeer gesnoven en kennis gemaakt met de vele gezichten - letterlijk en figuurlijk - van Hanoi. En dat smaakt naar meer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten