Wachtend op de kade konden we zien hoe de passagiers van de grote jonks, die in de diepere wateren van de haven voor anker lagen, werden teruggebracht. Voor het transport naar de kade wordt gebruik gemaakt van een tenderbootje, waarover iedere jonk beschikt. Het was een drukte van belang met de wisseling van passagiers. Op de jonk wachtte ons een vriendelijk welkom.
De Treasure Junk bleek een mooie boot met een ruim restaurant met bar, een sfeervol bovendek met ligstoelen en ook beneden een dek met zitjes, een niet zo ruime maar alleszins comfortabele hut met toilet en douche. Wat dat betreft voldeed alles volkomen aan onze verwachtingen, maar we zouden tegen twee teleurstellingen aanlopen, die een schaduw over deze vaartocht zouden werpen.
Letterlijk: het weer. Daar kan natuurlijk niemand iets aan doen, maar jammer was het wel. De temperaturen waren over het algemeen niet verkeerd, maar een zwaar vochtig wolkendek zou nagenoeg continu laag over de baai hangen, afgewisseld met een enkele zonnestraal op de eerste middag en wat regen op de laatste dag. Gelukkig viel het met de regen dus wel mee, maar het legde toch een grauwsluier over deze bijzondere omgeving.
Als afsluiting van onze Vietnamreis hadden we bewust voor twee overnachtingen op de Treasure Junk gekozen, omdat dat de gelegenheid bood om met een kleinere jonk dieper de baai in te varen en tijdens een kanotocht op een afgelegen eilandje te stranden. De Treasure Junk had zijn eigen kano's op het bovendek liggen. Maar na de introductie op het programma en de route die de Treasure zou volgen, kregen we samen met twee koppels die ook twee nachten zouden blijven, te horen dat de kanotocht niet kon doorgaan. De overheid had daags tevoren tot ieders verrassing laten weten dat kanotochten vanaf 1 april verboden waren. Handspan zou zijn best doen om het programma een andere invulling te geven. Men dacht aan een vistocht met een plaatselijke visser. Voorlopig wachtten wij dat dan maar af, maar vooral die kanotocht had ons voor twee dagen doen kiezen. Dus....?
Na de introductie en een poosje varen hebben we de jonk verlaten voor een bezoek aan een grot op een eilandje. Het tenderbootje bracht ons in groepjes over.
De ingang van de grot is hoger in de rots gelegen en vandaar hadden we een mooi uitzicht over de de baai. Inmiddels hadden we op reis echter wel meer grotten gezien en deze grot was zeker wel mooi, maar niet echt bijzonder.
Eenmaal weer in de vaart met jonk zagen we op een ander eilandje een meneer werkeloos bij zijn werkeloze kano's zitten. De argumentatie van de overheid zou zijn dat het voor kano's te gevaarlijk wordt in de baai, vooral vanwege de vele speedboten. Dit argument leek echter niemand te overtuigen, aangezien we geen enkele speedboot gedurende deze drie dagen zijn tegengekomen.Er gaan ook geruchten dat de overheid de overnachtingen op de jonks wil gaan verbieden. Onbegrijpelijke maatregelen; of het moet zijn omdat men het vertier en de snel groeiende hoeveelheid hotels op het vasteland rond de baai de inkomsten wil gunnen. Daar zit het grote geld.
Het is speculeren. Op de boot laat men er zich niet over uit. Over politiek wordt niet gesproken.
Helaas zijn ook in Halong Bay de gevolgen van de toegenomen toeristische belangstelling te merken in de vorm van zwerfvuil. Onze gidsen hebben een grote zak vol troep meegenomen naar de boot. Zij zijn zich bewust van het belang om deze baai schoon te houden, ook om deze aantrekkelijk te houden voor toeristen.
De dag werd op de boot sfeervol afgesloten met een korte kookworkshop op het voordek, later gevolgd door een diner in het restaurant.
Een dagje cruisen en een bijzondere vistocht >>
Geen opmerkingen:
Een reactie posten