Dag 27: Halong Bay

Voordat we met de Treasure naar de haven teruggingen, stond er nog een excursie naar een drijvend vissersdorp op het programma. Het hele gezelschap verruilde de jonk voor de tender en onderweg vertelde de gids iets over de vissersdorpen.

Bij het community complex van Vung Vieng Village stapten we over in de roeibootjes van de plaatselijke vissers die ons en andere toeristen als een soort roze brigade door de baai en langs de verschillende lokaties roeiden.

Clusters van huisjes liggen verspreid in de baai. Ze drijven op de getijden in het rustige water van de baai in de luwte van de rotsen, die hen beschermen tegen extreme weersomstandigheden zoals de tycoons in het regenseizoen. De vissers wonen al sinds generaties op het water en komen niet of nauwelijks op het land. Generatoren voorzien in elektra; drinkwater evenals alle andere levensbehoeften wordt van land aangevoerd. De vangst wordt afgeleverd aan grotere schepen, die deze aan wal afleveren.

De huisjes zijn klein en niet geschikt om bijvoorbeeld een verjaardag groots te vieren. Voor dat soort gelegenheden worden de huisjes aaneen geschakeld of wordt gebruik gemaakt van de gemeenschapsruimte. Er is wel medische zorg, maar voor een bevalling zijn de vrouwen tegenwoordig op het vasteland aangewezen. Ook scholing van de kinderen vindt nu aan wal plaats.

"Environmentally-
Friendly Aquaculture Area".
Aan het eind van deze baai vormden de enorme rotsen een lage doorgang naar de grote vaarwegen, waar we de grote vracht-zeevaarders voorbij zagen gaan. Onder de boog draaiden we om en werden we de andere kant op geroeid naar een volgende bocht in de baai, waar we een parel kwekerij en workshop gingen bezoeken.

Hier en daar zagen we kleine kindjes aan boord, die blijkbaar nog niet de leeftijd hadden om naar school te gaan.

We kwamen bij Pearl Farm II van Ha Long Pearl. Evenals bij hun andere vestiging, die we bezocht hadden bij aankomst in Halong Bay, kregen we een uitleg over de kwekerij, winning en verwerking van parels.

Voor ons was het verhaal dus niet nieuw meer. De showroom/winkel was ook hier indrukwekkend en verleidelijk voor wie daar gevoelig voor is.
Helaas betekende dit voor ons een (commerciële) overlap in het programma, terwijl mijn interesse meer uitging naar het dagelijks leven  van de vissers en hun familie in Halong Bay. Een bezoek aan het community centre met foto's en allerlei attributen - zoals in ons reisprogramma stond vermeld - was me liever geweest.

Het werd tijd om terug te gaan naar de Treasure Junk, want die werd rond twaalf uur in de haven verwacht waar weer nieuwe gasten stonden te wachten.

Het bootje leek verlaten voor anker te liggen, maar kijk:

We naderden de haven van Halong Bay. Geen zonnesprankje kon door de dikke wolken dringen, maar het regende niet echt. In de verte zagen we de lange tuibrug die de twee delen van de stad (vroeger twee aparte steden) met elkaar verbindt. Tegenwoordig is hier een kabelbaan over de baai, waarmee je van het reuzenrad aan de ene kant naar het enorme attractiepark aan de andere kant kunt oversteken. Er wordt in Halong Bay geïnvesteerd in de amusementsbusiness. Voor ons zat het er echter weer op en samen met andere Handspan-reizigers stapten we in de transferbus naar Hanoi.
Voor ons zou dat het sluitstuk van onze Vietnamreis zijn.

Voor de derde keer werden we welkom geheten in het Golden Rice Hotel in Hanoi. We raakten al helemaal thuis! Maar dit zou echt de laatste keer zijn. Nog één nachtje.
Maar voordat we naar huis terug gingen, hadden we nog bijna een hele dag om in Hanoi rond te struinen.

                      Ga nog één keer met ons mee >>