R&R.Vietnam: Dag 28: afscheid van Hanoi met een feestelijk tintje

Nog even terug naar de vorige avond. Het oude centrum van Hanoi is zo leuk om ook 's avonds rond te slenteren, een eetplekje ergens op straat te zoeken en te genieten van streetlife en streetfood.
Laat je verrassen was ons motto vanavond. Wat de inhoud van ons pasteitje was bijvoorbeeld, konden we niet goed thuisbrengen, maar we hebben het ons goed laten smaken.

Later bij het Hoan Kiemmeer was het gigantisch druk en in het Ly Thai To park bleek er een live optreden te zijn van een populaire Zuid-Koreaanse meidengroep: groot podium en grote schermen. Ter gelegenheid van de Korea Days 2017 in Hanoi. Het was een vrolijke boel en er was geen doorkomen meer aan. Op andere plaatsen vonden mensen toch nog een plekje om hun spel te spelen.
Ondanks alle gezelligheid zijn we toch maar op tijd naar bed gegaan om morgen fit te zijn voor de terugreis.

Naast ons hotel werd dagelijks flink gestapeld op de scooter.

Rond 16.00 uur zouden we door een taxi bij het hotel afgehaald worden voor de terugrit naar het vliegveld. Natuurlijk hadden we nog naar het Vrouwenmuseum, het Hanoi Hilton, de botanische tuin of een van de andere bezienswaardigheden kunnen gaan, maar opnieuw hebben we gezellig in de oude buurt bij het hotel en het Hoan Kiemmeer rondgestruind. Allereerst hebben we volgens plan onze souvenirs voor thuis gekocht.

Het was Pasen. De kerk was bomvol, de bezoekers stonden tot op de trappen. De Nederlandse kerken zouden hier jaloers op kunnen zijn. De collectebus wist ook de achterste gelederen te bereiken!
Wij hebben een heerlijk kopje espresso genomen, even pittig van smaak als van prijs!

De straten rond het Hoan Kiemmeer waren afgesloten voor het verkeer.
Families, gezinnen, jongelui: van jong tot oud genoot van de ruimte en de relaxte sfeer.
Dan is het leuk mensen kijken.
En fotograferen.

En we waren de enigen niet. Iedereen leek wel bezig met foto's, van zichzelf, van elkaar, van de kinderen, van een bruidspaar, zelfs van de omgeving. En soms vroeg men aan ons om een foto te maken.

In de straat met de gele huizen werden auto's verhuurd die door de ouders op afstand bestuurd konden worden. Voor oudere kinderen waren er weer andere dingen.

Inmiddels werden het podium en de restanten van het festival van de voorgaande avond opgeruimd. De ballonnenkoopman zag er niet zo "opgeruimd" uit. Aan de ballonnen lag dat toch niet.

Wie niet op de foto wil, maar er eens ouderwets voor wil gaan zitten, kan bij de tekenaars terecht.

Vooral in de omgeving van de Ngoc Son tempel was aan de vele dames in de traditionele Ao Dai goed te merken dat het een feestelijke dag was. De jonge vrouwen tussen de oranje afrikanen leken modellen. voor een fotosessie. De fotograaf riep de dames tot de orde, wanneer ze zich door elkaar of de omgeving lieten afleiden.

Deze oudere dames ontdeden zich van de hoge hakken en spoorden de kinderen aan om ruimte voor hen te maken op het heuveltje.

Maar een clubje allerliefste dames wilde een groepsfoto onder de bamboe bij de tempelingang maken en daarbij heeft Rob geholpen. Daarna wilden een paar van hen graag met mij op de foto. Ik voelde me vereerd!

Tot de leukste ontmoetingen behoorden de vraaggesprekken met studenten. Voor hun studie hebben veel studenten de opdracht om verschillende toeristen in het Engels een enquète af te nemen. Ook op Phu Quoc hebben we daar wel eens aan meegewerkt. Aangezien wij vandaag alle tijd hadden, zijn we er met een paar groepjes, die ons aanschoten, rustig voor gaan zitten. Dat resulteerde in een aantal boeiende gesprekken die de enquète overstegen en dat was zó leuk. Deze jonge mensen waren allemaal zo enthousiast en gemotiveerd om te leren teneinde hun toekomstdromen te verwezenlijken, dat we er helemaal warm van werden. Een leuker en positiever afsluiting van onze Vietnamreis hadden we ons niet kunnen voorstellen! Op onze beurt konden we rekenen op warme en dankbare reacties. En natuurlijk: veel foto's.

Onze wandeling hebben we afgesloten met een biertje bij het straatcafé in de buurt van ons hotel, waar we al eerder geweest waren. We hebben voor een laatste keer het straatgebeuren in ons opgenomen en onze laatste portie fijnstof. Het babytje aan de overkant werd nu niet gevoed, maar mocht met blote billen met vaders mee voorop de scooter. Het kan hier allemaal.

In het hotel konden we ons even opfrissen en omkleden. Daarna was het tijd om te gaan.
Dit keer reden we aan de goede kant van de weg langs de meer dan 6 km lange mozaïekmuur die ter gelegenheid van het 1000-jarig bestaan van Hanoi is ontworpen en gemaakt. Vietnamese en buitenlandse kunstenaars hebben samen met Vietnamese kinderen de muur ingelegd met afbeeldingen uit de Vietnamese cultuur en geschiedenis. Ze hebben met deze "langste ceramische mozaïekmuur ter wereld" een vermelding in Guiness Book of records gehaald. Het is echt een kunstwerk!