Rond een uur of vier kwamen we bij onze homestay in Tan Phong aan. Het huis lag in een mooie tuin waar we even konden genieten van het uitzicht op de rivier, de bloemen en vlinders en de mooie traditionele inrichting van het huis zelf. 
Voor ons verblijf zouden we naar de achterzijde van de diepe tuin meegenomen worden. In dit gebouw waren een keuken, een traditioneel ingerichte huiskamer en een soort patio rondom welke met houten wanden verschillende kamers waren gemaakt, ieder met een eigen badruimte. Eenvoudige matrassen op een houten verhoging vormden het bed. Over de hele breedte van het gebouw was onder het dak een terras met tafels en enkele gemakkelijke stoelen en hangmatten. Een luxe homestay!
De achterzijde van de tuin gaf toegang tot een onverhard weggetje tussen de verschillende percelen door. Niet de weelderige en keurig aangelegde tuinen als van de homestay troffen we aan, maar kleine woestenijtjes van riet, wilde struiken en bedden blauwe waterhyacinten met daartussen bananenbomen en wat ander fruit en bewerkte bedden met wat groenten. Scharminkelige kippen maakte het niet uit in welk stukje tuin ze hun karige kostje bij elkaar zochten.
 |
| Waterhyacinth |
Daartussen bevonden zich ook enkele graven. Onze gids H. had ons een en ander verteld over de grafcultuur. Ieder mens wordt in een eigen graf begraven. Er zijn geen familiegraven zoals wij die in het westen kennen. Het liefst begraaft men iemand op een "mooie" plaats, zoals in de eigen tuin of in de rijstvelden. In de rijstvelden zie je dan ook heel veel graftombes, soms bescheiden van aard, maar soms ook van flink postuur. De keuze voor de rijstvelden wordt niet alleen ingegeven door de factor mooi, maar ook vanuit praktische overwegingen. Van H. hebben we begrepen dat eigen grondbezit in Vietnam niet mogelijk is - alles is van de staat. Van anderen begrepen we dat dat (op bescheiden schaal) wel mogelijk is. Maar hoe dan ook: de overheid kan ieder stuk grond zonder meer opeisen, wanneer dat wenselijk wordt geacht en de schadeloosstelling, die daar tegenover staat, is in geen verhouding tot het verlies dat de particulier kan leiden - bijvoorbeeld door het totaal wegvallen van inkomsten wanneer landbouwgronden worden onteigend. Nu schijnt het dat men minder snel tot onteigening overgaat van grond waarop zich graven bevinden. Het respect voor de geesten van voorouders speelt hierbij een rol. De verhalen die wij hierover hoorden zijn niet helemaal eensluidend. Later tijdens onze reis vertelde men ook dat begraven in de rijstvelden en in de achtertuin niet meer is toegestaan, maar of dat landelijk is of regionaal verschillend, is mij niet echt duidelijk geworden. Hoe dan ook, voor deze geliefden is een mooi plekje in de achtertuin gevonden.
Je bent natuurliefhebber of niet... het was gewoon heerlijk om een uurtje te vlinderen en vogelen en gewoon wat te freewheelen.
 |
| Dit lijkt mij een jonge koekoek (?) |
Daarna moesten we echter weer aan de slag: een workshop Vietnamees koken. Volgens mij stond dat niet op ons programma, maar konden we bij een andere, grotere groep gasten aansluiten. Het was in ieder geval leuk, leerzaam en lekker!
We vulden pompoenenbloemen met een pasta van rijstemeel en enkele andere ingrediënten. Goed dichtgevouwen en gedompeld in beslag werden deze in olie gebakken. Bij het diner zouden we beleven hoe lekker dat is!
Deze rivierslakken waren een verrassing, zullen ook beslist een Mekong specialiteit zijn. Ondanks het wat grauwe uiterlijk waren ze erg smakelijk evenals alle andere schotels.Na een ietwat harde, maar verder prima nachtrust en een goed ontbijt hebben we afscheid genomen van onze gastvrouwen en gingen we weer met onze gids en bootsman op weg over het water.
Morgen in de Mekong delta >
Geen opmerkingen:
Een reactie posten