De transferbus reed ons - voor een groot deel door de provincie Hau Giang (genoemd naar de rivier Hau Giang: Onderste Rivier) - van Can Tho naar Rach Gia, waar we op de veerboot naar Phu Quoc zouden stappen. Het was zeker een leuke rit: door landbouwgebieden, waar vooral rijstvelden en hier en daar suikerrietplantages de boventoon voeren, en door dorpen en kleine steden. Onderweg hebben we wat foto's genomen door de ramen van de bus om wat indrukken vast te leggen.
Oorlogsbegraafplaats (martelarenbegraafplaats) in Hau Giang.
Ook langs dit soort drukke provinciale wegen staan stalletjes waar lokale producten worden verkocht. Onze gids liet de chauffeur even stoppen bij een stalletje waar suikerrietstengels een deel van de nering vormden. De kippen en eenden staan er ook niet voor de sier. Wij kregen allemaal een stukje suikerriet om op te kauwen. Leuk geprobeerd, maar wij geven de voorkeur aan het sap!
Een hangmattencafe is een veel voorkomend verschijnsel langs de doorgaande wegen. Een rustpunt vooral voor motorbikers, die lange afstanden moeten afleggen.
In de Mekong delta kan maar liefst 3x per jaar rijst gezaaid en geoogst worden. We zagen rijstvelden in alle stadia van productie. Sommige rijstvelden waren nog zwart van het platbranden na de oogst of lagen nog braak, andere waren net ingezaaid en weer andere velden kleurden al frisgroen. Op een enkele plaats was de oogst in volle gang. Hier op het vlakke land van de Mekong komen de buffels er nauwelijks of niet meer aan te pas, de mechanisatie heeft zijn intrede gedaan.
Dit tempelcomplex oogt niet als de boeddhistische of hindoetempels zoals we die eerder hebben gezien. Ik vermoed hierin de invloeden van de Khmer.
Havenplaats Rach Gia. Onze busgids verzorgde voor iedereen de tickets voor de Superdong en daarna hadden we een korte pauze in een restaurant waar we een lunchpakket kregen en iets konden drinken. Voor het eerst heb ik een ice coffee besteld en het was ook meteen ook een van de lekkerste! Traditioneel gezette koffie op ijs met een soort gecondenseerde melk (normaal: jakkes) waardoor het een mokka-achtige smaak kreeg. Heerlijk!
Eenmaal in de haven werden we met de rest van de massa de Superdong III (goed voor ruim 300 passagiers) in gedirigeerd. Om 13.00 uur vertrok de speedferry over de azuurblauwe zee naar Phu Quoc. Dat is ruim 2 uur varen vanuit Rach Gia. Wij hadden plaatsen benedendeks, maar het was heerlijk om tussentijds buiten van de frisse wind en zeelucht te genieten.
Op de terminal was het een geordende chaos van arriverende en vertrekkende passagiers. Met enkele reisgenoten van de Mekong Eyes werden we weer keurig opgewacht door mensen van Handspan en na een aardig autoritje werden wij als laatsten afgezet bij het Phu Quoc Eco Beach ResortDaar werden we warm welkom geheten en door het fraaie park naar ons huisje voor de komende drie dagen (4 nachten) gebracht.
Wij bleken een vrijstaand, stenen bungalowtje te krijgen, helemaal achterin de tuin met een mooi uitzicht over het park en tussendoor de palmen naar de zee. Een grote kamer van alle gemakken voorzien en een flinke badkamer met een ruime inloopdouche overtuigden ons er eens temeer van dat we het hier gemakkelijk een paar dagen zouden kunnen uithouden!
Er restte ons nog een heerlijk uurtje om op het strand van de laatste zonnestralen te genieten.
In ligstoel of hangmat met de wuivende palmen boven je en een koud biertje bij de hand de zon zien ondergaan, wat wil je nog meer?!
We vonden het heel prettig om na deze volle dag in het restaurant van het resort te eten. Er is ruim keus op de kaart en de keuken levert prima werk. We waren nieuwsgierig naar de wijn van Vietnamese bodem: in de hooglanden bij Dalat wordt niet alleen heel lekkere koffie geproduceerd, maar ook wijn. Een frisse chardonnay, die we ons lieten smaken bij de vis, maar echt onder de indruk waren we er niet van.
Seafood claypot en prawn met grouper (tandbaars), heerlijk!
Wat een heerlijk oord: Eco Beach Resort >
Geen opmerkingen:
Een reactie posten