Tegenover ons hotel wonen de allerhartelijkste Mrs. Sa en haar familie: Laundry en bike rental, wijn en koele drankjes. Deze foto is van de vroege ochtend, maar kom iets later en Mrs Sa zit gehurkt op een kleed met de kinderen om haar heen in haar winkeltje en nodigt je breed lachend uit om je was te bij haar te brengen. Ze zal het ook strijken en doet voor hoe ze dat - voor zich, op de grond gezeten! - doet. Binnen een dag hadden we een stapeltje keurig gewassen en gestreken goed terug voor veel minder geld dan we in het hotel betaald zouden hebben. Fietsverhuur en wasservice is een veel voorkomende combinatie in Hoi An en voor weinig geld ben je klaar. De omgeving van Hoi An leent zich uitstekend om per fiets te verkennen en wij hebben deze en de volgende middag van Mrs Sa's fietsen gebruik gemaakt.
Ons fietstochtje hebben we al snel onderbroken, toen we een leuk restaurant op onze route aantroffen: Mamma's Gourmet Garden and Cooking School. Het terras is vrolijk aangekleed, naaimachinetafels in frisse kleuren zijn hier een tweede levensfase ingegaan. We moesten toch de befaamde noodle soup van Hoi An eens proeven en aan een green papaya salade kan ik geen weerstand bieden. Na onze heerlijke lunch ging het extra goed op de pedalen!
We volgden min of meer de rivier richting de zee. Eenmaal bij het strand hebben we even aan de oceaan geroken, maar na onze eilanddagen op Phu Quoc waren we nu meer geïnteresseerd in het binnenland. We vonden ergens een smal weggetje dat ons langs enkele huizen, een klein tempeltje en een kleine begraafplaats naar de rijstvelden voerde.
Dit soort aanhangers achter een motorbike zie je hier veel. Om de bocht te halen, moest er echter wel afgestapt worden.
We raakten aan de rand van de woonwijken en bereikten ons doel: uitgestrekte rijstvelden, enerzijds begrensd door een dijk waarachter de doorgaande weg en de oceaan liggen, anderzijds omringd door de bebouwing van Hoi An en omringende dorpen.
Een man liep door een veld en strooide (kunst)mest, een vrouw liet haar waterbuffels uit.
De rijstvelden vormden een fijne fietsomgeving en toonden ons iets meer van het plaatselijke landleven. Boerderijen en woonhuizen zijn hier over het algemeen ruim en solide tot zelfs luxueus; de hutjes op het land dienen meer als werkplaats en soms als onderkomen voor de buffels. Buffels staan echter ook vaak in een soort stal op het erf.
Deze middag hadden we niet zoveel tijd meer en we besloten de volgende middag na onze My Son excursie nog wat verder de rijstvelden in te fietsen. Daarvan hebben we geen spijt gehad! Rond een uur of half drie kwamen we in de buitenwijken aan en zagen we juist hoe deze buffels uit hun hok op het erf werden gehaald om uitgelaten te worden. De volwassen dieren liepen aan een touw, de jonge dieren volgden vanzelf.
Luxueuze huizen met grote moes- en siertuinen, palm- fruit- en sierbomen, bossen bougainvillea's.Een kale plek in de rijstvelden bleek een kleine, bescheiden begraafplaats te herbergen. Overledenen worden soms op een tijdelijke plaats begraven voor zij (soms na jaren) naar een definitieve begraafplaats worden overgebracht. Misschien is dat de verklaring voor de ca. 10 tot 15 kleine gedenkstenen die we hier zagen.
Vanuit de rijstvelden kwamen we bij een smal dijkje met grote kweekvijvers aan de andere zijde.
Aan de andere kant van de rijstvelden naderden we nieuwe woonwijken. Een man kwam met zijn buffels over het sluisje aangelopen. En hij was niet de enige.
Aan de andere kant van de dijk was een soort ruigland en enorme bedden waterhyacinten. Her en der graasden buffels. Deze staan wel aan een lijn. Buffels worden niet in rijstvelden losgelaten, want dan zouden ze zich maar wat graag aan de rijst tegoed doen.
Aan het einde van een werkdag zie je bij ons, in Nederland, veel mensen de hond uitlaten. Hier was het blijkbaar buffel-uitlaattijd.
Waterbuffels zijn van oudsher onmisbaar in de rijstvelden en dus waardevol bezit. Wij hadden echter in de Mekong geleerd dat de rijstoogst aldaar tegenwoordig grotendeels machinaal plaatsvindt. Het midden van Vietnam is goed voor twee rijstoogsten per jaar. De velden rondom Hoi An bevonden zich allemaal in ongeveer hetzelfde stadium van het groeiproces. Het vlakke land zou zich goed lenen voor machinaal oogsten, maar of dat hier ook gebeurt of dat men meer traditioneel nog met de buffels werkt, is me niet duidelijk geworden.
Er was regen voorspeld en de lucht werd steeds dreigender. Mooi licht! Omdat we niet over de autoweg terug wilden fietsen, draaiden we om en fietsten opnieuw langs het dijkje. Via verschillende weggetjes door de rijstvelden en tussen de huizen door vonden we onze weg naar de stad en ons hotel terug.
In Hoi An was het die avond weer een vrolijke drukte. Wij hebben genoten van de keuken van Vy's restaurant, tevens kookschool. Het is heel groot met allerlei buffetten, het menu is op een tablet, een kookklas liep onder begeleiding boven de grill te zweten en in het restaurant was het druk. Op de kade was het een gezellige (kook)boel en de Fenix en de draken lichtten op tegen de donkere hemel...... totdat ze om 8 uur met vele andere lichten doofden ter gelegenheid van Earth Hour.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten