Dag 22: wandeling in de Mai Chau Vallei

Aanvankelijk hadden we eigenlijk eens een dagje gewoon samen op pad willen gaan, maar toen onze gids aanbood om ons voor een wandeling door de rijstvelden dieper in de vallei mee te nemen, waar het leven authentieker is omdat er niet zoveel toeristen komen, hebben wij zijn voorstel graag aangenomen. Onderweg stopten we op een punt waar we al een voorproefje kregen van het betoverende land van nevelige bergen en rijstgroene dalen, als een lappendeken, doorkruist met tal van waterlopen. Ter rechterzijde, buiten de foto, was iets hoger dan de velden gelegen, een heel groot waterbassin, waaruit zo nodig geput kon worden. In dit gebied wonen voornamelijk (witte) Thai,  die niet alleen bekend staan om hun weefkunsten, maar ook als irrigatie experts. Een uitgebreid en ingenieus web van irrigatiekanalen hebben zij gerealiseerd voor de bevloeiïng van hun rijstvelden en overige landbouwgronden. 

We lieten het brede dal achter ons, passeerden een rivier en een dorp en reden een stuk hogerop. De chauffeur zette ons af op een punt waar onze wandeling begon over smalle paadjes bovenlangs de rijstvelden, die hier in terrassen langs de flank van de berg waren aangelegd. Wat was het stil en prachtig! Hoofdtinten in in-groen van vooral de rijstvelden en het roodbruin van de aarde onder de lage zon van de vroege ochtend. Als ik de foto's zo op een rijtje terugzie, lijkt het misschien veel van hetzelfde, maar dat was destijds beslist niet onze beleving. Iedere nieuwe gezichtshoek, de patronen in de terrassen en de lichtval (tegenlicht, lastig fotograferen!) leverde nieuwe beelden en steeds opnieuw een Oh-gevoel op. Dat staat natuurlijk wel in contrast met de ervaring van de mensen in het veld, voor wie het gewoon hard werken betekent.

De terrassen lopen geleidelijk af naar de rivier, die we daarstraks onderweg gepasseerd waren.

Een aquaduct.

Een dorpje: verschillende soorten huizen, de meeste van hout/bamboe op palen volgens de oude tradities van de Thai, soms een apart onderkomen voor de buffel; moestuinen, waterlopen, hier en daar een visvijvertje.

Een (toegestaan) inkijkje bij een familie privé, die een spelletje speelden; waarschijnlijk hadden ze iets te vieren. In ieder geval ging het met veel plezier gepaard.

Op dit punt lieten we de rijstterrassen achter ons en kwamen we in een droger en diverser tuinbouwgebied. Het dal werd weer breder.

Een tamelijk nieuw huis, traditionele houtbouw, een vogeltje in een kooitje en een moeder en kind, die ons gedag zwaaiden.
Aan de rand van een groot droog veld stond het gemeenschapshuis.

Gemengde beplanting van hoog opschietende mais en laagblijvende pindabeplanting. Pepers (onder) en bonen. Onder een keurig erf en huizen die niet op palen zijn gebouwd en meer nieuwbouw.

tjiktjak

Wat wij van het Mai Chau gebied hebben gezien, oogde over het algemeen goed verzorgd en niet armoedig en dat gold ook voor dit, verder van het toeristische centrum gelegen gedeelte. Afgezien van hier en daar nieuwbouw huizen en een auto op het erf en natuurlijk de motorbikes, leek het wel of de tijd hier stil gestaan heeft. Veldwerk met eenvoudig gereedschap, op blote voeten; bouwwerk veelal handwerk, man- én vrouwkracht; houten karren en buffels; het is alles eenvoud wat de klok slaat.
Deze mevrouw snijdt op het terras voor haar woning cassavewortels met een mes dat ze met de andere hand ronddraait. Lijkt dit ons primitief handwerk? Dit is al een enorme vooruitgang, legde P. uit, vergeleken met de tijd dat de wortels nog helemaal met de hand gesneden werden. Denkend aan de zak vol die naast haar stond en de ruwe vuile wortels kan ik me daar iets bij voorstellen.

Na de meer verspreid staande huizen op het land, kwamen we nu in dichter bebouwde omgeving. Dichter bebouwd is wel een relatief begrip. Het zijn allemaal maar kleine dorpjes, maar hier fietsten de schoolkinderen ons tegemoet, liepen we tussen de koeien die naar een ander plekje werden gedreven en bereikten we de homestay, waar Handspan tegenwoordig zijn gasten onderbrengt en waar wij de lunch zouden gebruiken. Onze chauffeur was er al en we hebben gezellig en lekker met elkaar gegeten ter afsluiting van een heerlijke wandeling, waarin we kennis gemaakt hebben met de Mai Chau vallei zonder toeristische toeters en bellen.

Eitjes van een rode slak, die oorspronkelijk uit China schijnt te komen, maar hier de rijst aanvreet.
Een klein waterrad, zoals ze hier vaker worden gebruikt.

Onze begeleiders drongen zich nooit aan ons op, maar samen eens een maaltijd gebruiken is wel zo gezellig! Morgen nemen ze ons mee naar Ninh Binh via Cuc Phuong NP >>