Dag 18: Hanoi oude stad, Hoan Kiemmeer en de nachttrein naar Sapa

Deze dag stond alleen de nachttrein naar Sapa op het programma dus we hadden nog een hele dag vrij te besteden in Hanoi. We wilden graag nog terug naar een paar van de oude ambachtsstraatjes, waar we gisteren waren geweest, en het Jadebergeiland in het Hoan Kiemmeer bezoeken. Bovendien wilden we alvast rondkijken waar we souvenirs zouden gaan kopen, als we hier op onze laatste vakantiedag zouden terugkomen. Die laatste taak kon hoogstens moeilijk zijn omdat het aanbod zo groot is! Ook hoefden we daarvoor niet ver te lopen want bijna naast ons hotel in Hang Trong street was al een winkel met mooi lakwerk. De kleurige lampen- en lampionnenwinkel waren we ook al heel wat keren gepasseerd en de aangrenzende straten waren vol van leuke winkels.

Natuurlijk is er ook nog een levendige straathandel, niet echt voor de souveniers, maar wel behorend tot het straatbeeld van Hanoi. Laten we de alomtegenwoordige straatventers, meestal vrouwen, echter niet reduceren tot een fotogeniek onderdeel van de stad, want dit werk is voor hen de harde werkelijkheid, een vorm van overleven, schat ik in. De bloemen gaan mee op de fiets of de motorbike, maar een juk met fruit weegt zwaar en de vrouw op de foto onder heb ik het juk van schouder naar schouder zien wisselen. De dame met het hoedje had het blijkbaar even helemaal gehad. 

Even - omdat het zo aanlokkelijk is - een kraampje waar deze mevrouw zitten kan....

Hang Bac street. Het vervoer. Hanoi is druk en vol, maar in onze beleving lang niet zo hectisch als HCMC. De straten van Saigon zijn echt bomvol en daar proef je de gejaagde sfeer van het zakenleven, maar Hanoi - in ieder geval het oude stadscentrum - is veel relaxter.

Hanoi is echter niet meer de provinciestad zoals deze in sommige (oudere) toeristengidsen nog wel omschreven wordt. De stad kent een enorme uitbreiding in de buitenwijken, waar starters op de woningmarkt een woning vinden, waar dat in de binnenstad onbetaalbaar is geworden. We lezen en we horen van mensen, die hier al langer bekend zijn, dat er in de laatste tijd heel veel veranderd is. Bars, uitgaanscentra en winkelcentra die nu een deel van de aantrekkingskracht van Hanoi vormen, bestonden 10 à 15 jaar geleden nog helemaal niet.

We kwamen op de hoek van Hang Be street. Nog eens wat nazoeken leert dat deze straat zich door de eeuwen heen heeft aangepast aan het moderne leven: eerst van de handel in primitieve transportmiddelen naar de verkoop van betel noten; inmiddels spelen andere commerciële en de toeristenfaciliteiten een prominente rol en daarvoor heeft een paar jaar geleden de eeuwenoude straatmarkt, die een centrale functie vervulde in de regio, om praktische redenen plaats moeten maken.

Dus veranderingen.... ja! Misschien is het onvervalst Franse Café de Paris hier wel al langer. De koffie was heerlijk!

Hang Dau is de schoenenstraat en daar komen we weer terug in het handwerk, dat nog steeds op straat beoefend wordt. Hier en daar.

Een heel ander sfeertje  - noordkant van het Hoan Kiemmeer.
Vandaar lopen we naar het Jadebergeiland.
De grote Chinese karakters op de toegangspoort naar Ngoc Son betekenen geluk en rijkdom. 
Alles binnen deze toegangspoort maakt deel uit van de tempel Ngoc Son.

Links achter de poort is een kunstmatig heuveltje met daarop de Penseeltoren (Thap But), een vijf etages tellend monument, gebouwd in de 1865 naar een idee van de Confucianist Nguyen Van Sieu. De Chinese karakters op de toren geven aan dat de penseel een instrument is om in de lucht te schrijven. De Pen Tower staat symbool voor de Vietnamese behoefte aan kennis; er was niet genoeg papier om aanwezige kennis vast te leggen en daarom werd voor de hemel gekozen, zo hoog dat niemand deze nog kon ontvreemden.
Over de Brug van de Opkomende Zon (Cau The Huc) steek je het groene water van het Hoan Kiemmeer over naar het eiland. We troffen de brug op een rustig momentje, meestal is deze vol van bezoekers die zichzelf en elkaar wil vereeuwigen.

Details van de mooie toegangspoort tot heteiland.
Het eiland is door de eeuwen heen gebruikt als tempel. De huidige Jadebergtempel (Den Ngoc   Son) en enkele andere gebouwen dateren uit de 19e eeuw. Een tuin rondom de gebouwen nodigt uit tot een moment van rust, in de schaduw op de enorme luchtwortels van de oude bomen of op het bordes met een mooi uitzicht op het meer en de stad.
Een van de laatste reuzenschildpadden, die in het meer leefden is in 1968 na zijn dood opgezet en wordt tentoongesteld in Den Ngoc Son. De laatste van deze legendarische schildpadden in het Hoan Kiemmeer zou vorig jaar overleden zijn.

Tran Ba Paviljoen

De hoofdtempel bestaat uit drie ruimten: de eerste zaal is de grote ceremoniehal

De tweede hal is de hoofdzaal met het altaar voor Quan Cong, de generaal met het rode gezicht, en La To, de god van de geneeskundigen, en Van Quong op de troon, de schutspatroon van de literatoren.

     

 

In de laatste zaal wordt Tran Hung Dao, die de Mongolen overwon, vereerd. 

Ik kan het me niet herinneren, maar er schijnt ook ergens een beeld van Boeddha Amitabha te staan en dan blijkt hoe Ngoc Son Tempel het bewijs is hoe goed verschillende religies - in dit geval Taoïsme, Confucianisme en Boeddhisme - in Vietnam kunnen samengaan.

Bij het verlaten van de tempel ontmoetten we tussen de menigte (fotograferende) bezoekers een jongeman die, aangemoedigd door zijn moeder, graag even met Rob wilde praten om een beetje Engels te oefenen. Leergierig volgens de beste Vietnamese tradities! En daarna natuurlijk uitgebreid samen op de foto!
De witte tijger aan de ene kant van de buitenpoort en de draak aan de andere kant zijn taoïstische symbolen voor de stabiliteit van grote constructies volgens de feng shui theorie.

We hadden trek gekregen en liepen nog even naar de oude kwartieren terug. In en bij Ha Tien street zitten veel eettentjes waar je een eenvoudig hapje kunt eten. Cyclo? No thank you, we lopen liever!

De man met het vrolijke kleed over zijn kar maakte ons nieuwsgierig naar de inhoud van zijn bakfiets. Dat werd al snel duidelijk. Cool!
Waar toeristen zijn, probeert men handel te drijven. Deze mevrouw zat geduldig met haar papieren knipwerk op klandizie te wachten, een jongeman met andere waren liep alle tafeltjes langs en was lastig af te wimpelen.

Donderdag, eind van de middag. Rondom het Hoan Kiemmeer, bruisend hart van de stad. Footminton, een nieuw fenomeen voor ons.

Aan het begin van de avond hebben we lekker gegeten bij Madeleine, een aardig restaurantje op een etage met uitzicht over het plein voor de kathedraal. Vanaf het balkon hebben wij ons prima vermaakt met de levendige bedoening: scootertaxi's die staan te wachten op klanten, een vader die voetbalde met zijn kindertjes, een aanstaand bruidspaar dat de mooiste bruidsfoto's probeerde te maken, dames die tai chi oefeningen deden temidden van drukke toeristen en allerlei passanten.

Onze gids kwam ons ophalen bij het hotel en heeft ons naar de trein gebracht. Onze reisbegeleiders zijn er graag zeker van dat we in de juiste trein stappen, zodat we op de beoogde plaats van bestemming aankomen! Op naar Lao Cai!

Een hele coupé voor ons alleen bood fijn wat bewegingsruimte en de bedden waren goed genoeg om een tijdlang redelijk te slapen; het beddengoed was keurig schoon. Aan het begin van de reis ging men een keer rond met drankjes en versnaperingen - ook op het perron verkrijgbaar, dus de noodzaak om veel zelf van tevoren in te kopen en mee te nemen is er niet. Vanuit de stad iets meenemen is natuurlijk wel goedkoper. Hanoi is een grote agglomeratie en ondanks het donker was het wel leuk om de stad aan ons voorbij te zien gaan. De spoorrails lopen vlak langs de huizen; dit zou in Nederland absoluut niet kunnen. We stopten nog een aantal keren voordat de vaart er echt in kwam. De lichten gingen uit, bedtijd. Welterusten en tot morgen.

                                                                                             Ochtendwandeling bij Sapa >